Mark’s Mijmeringen

Mijn vrouw heeft haar rechtenstudie afgerond en is nu meester in de rechten. Onze jongens zeggen nu: “mama is niet alleen juf maar ook meester!” Een nieuw tijdperk breekt aan. Een tijd van wat meer samen wandelen. Meer met de kinderen gaan doen. Opnieuw ijken en zoeken. Hoe dat gaat lopen? Ik weet het niet. Daar mijmer ik dan over.

Het nut van dat mijmeren zit in het even niks doen. En daar dan druk mee zijn. Mijmeren. Bedenken wat me te doen staat, wat ik tegenkom en wil of juist niet wil. In die zin is mijmeren dus niet niets doen. Er gebeurt van alles. Zoals een stilte spreekt of schreeuwt.

Gisteren las ik in de krant dat ‘schemeren’ ook zoiets is. Kijken naar hoe de schemer langzaam komt. Die transformatie waarnemen. Met het licht uit in je eigen woning. Vanavond of beter gezegd op het einde van de middag ga ik dat ook doen.

(Wordt vervolgt)

En dan, zo realiseer ik me steeds, komt vanzelf iets nieuws. Vanzelf. Feestjes gevierd, cadeaus ontvangen en rituelen uitgevoerd gaat ze over twee weken beginnen. Dan gaan we met ons gezin naar een nieuwe tijd, een nieuw ritme. Als vanzelf. Juist het tegen de stroom in willen zwemmen is geen wijze keuze. Ergens lijkt het wel of het leven de weg wijst. Je, ik doe(t) er wel wijs aan om goed op te letten. Anders zie je de kansen wellicht wat minder goed…