Korte gesprekken of stukjes

1 Een vader-zoon gesprek

“Zeg papa” zei de zoon tegen de vader.

“Wist je dat ik altijd best mijn best doe?”

“Ja dat weet ik lieve zoon”

“En papa, wist je ook dat ik daardoor soms best moe ben maar ook blij.

Ik krijg zo veel voor elkaar pap hoor.

En papa volgens mij weet ik soms niet eens hoe moe Ik ben. Ik merk het haast niet meer, toch ben ik af en toe heel moe. En papa weet je wat ik dan soms doe?”

“Nou wat doe je dan?”

“Dan bel ik jou, dan bel ik jou om bij te tanken,

dat wist je niet hè en toch is het zo”

“Nee dat wist ik niet”

“En weet je wat zo fijn is, waar ik zo rustig dan van word?

Ik hoef maar wat te vragen en jij begint te praten.

Jij doet dan al het werk, dat vind ik dan zo fijn…

Doe jij dan ook je best? Je best dan zo voor mij?”

Het was even stil, stil tussen deze vader en zijn zoon.

“Nou ik doe dan niet mijn best mijn jongen, het gaat eigenlijk als vanzelf”

“Ohh zei de jongen, het gaat dus als vanzelf.

Dat dacht ik al en wist ik niet.

Papa ik ben heel blij met jou”

“En ik ook erg met jou”

2 Dit had ik niet verwacht

“Ik mag mijn leidinggevende zo graag. Hij is een man in pak dat wel. Maar in mijn mannenwereld met veel gorilla’s heb ik hier wel mazzel mee”

Ze vertelde het aan de begeleider over haar rollenspel net gespeeld.

Ze had te veel op haar bord, deze slimme kleine vrouw. Ervaren en een echte senior. Een paar grijze haren in haar doorgaans zwarte bos. Kritische en soms vriendelijke blik in haar ogen.

Toen vroeg de begeleider wat ze nou hier te leren had in dit contact en haar antwoord was

“ik wil nu eens om hulp vragen en mijn behoefte aangeven”

De begeleider liet ze tegenover elkaar staan. Het was er gelijk in dit contact.

Ze waren stil. En de begeleider liet de leidinggevende zitten en schoof een andere man tegenover haar. Hij zei: ”stel nou dat dit je vader is….”

Tranen stroomde over haar wangen. Na een paar diepe zuchten zei ze:

“dit had ik niet verwacht”

Het rollenspel daarna ging sneller, korter en veel effectiever.

Wat een dappere vrouw.

3 Na jaren weer samen

“Mijn zoon vond dat het weer eens tijd werd om hier heen te gaan” zei hij. Vader en zoon zaten naast elkaar in de kring. “We zijn nu met 1 auto gekomen in plaats van de vorige sessie waar ieder met de eigen auto kwam. Dat is al winst”.          Zei hij met een lach.

Later, na wat werk in het systemische veld stonden ze tegenover elkaar. Twee stoere mannen. “Jij bent de grote en ik de kleine” zei de jongen met een lach. Hij geloofde het, sterk als hij was, zelf nog niet helemaal. Toch was het waar, dat voelde hij diep in zijn weten. En vader zei: “ik ben zo trots op je!” Ze vlogen elkaar in de armen, de liefde kon weer stromen. Het liedje van Papa van Stef Bos deed verder het werk…

Dat liedje, hoe vaak al niet gespeeld. In hoeveel mannenharten al niet geklopt en gehoord…

4 De vogeltjes

De vogeltjes vliegen heen en weer.

Van de boom, naar struiken, loerend en kijk daar gaan ze.

Naar het voederbakje aan het raam.

Daar halen ze het eten.

Gisteren aangevuld door mijn mensenhand.

De merel blijft beneden.

Op de grond is zij het meest.

Vliegend, kruipend, zoekend.

Heen en weer en heen en weer.

Van boven naar benden,

Van even stil naar vlug weer vliegen.

Alles in de gaten houdend.

Waar is gevaar, waar is het veilig.

De vogeltjes.

Verschillende kleuren, verschillende manieren van vliegen.

Vlieg ik ook of sta ik stil.

Het voelt nu even als stilstaan maar dat is het zeker niet.

Soms sta ik even stil.

En dat is een hele vooruitgang